Culinaria pro patria
Kultura narodowa wyraża się w rozmaitych postaciach, z których jedną jest
kultura kulinarna. Rozumienie własnej tożsamości – w tym przypadku polskiej
tożsamości – odbywa się równocześnie w wielu aspektach, gdyż wyraża szacunek do
przeszłości, integrację społeczną, zrozumienie mechanizmów społecznych i
gospodarczych, które wzmacniają gminę, region, kraj.
Culinaria pro patria – pod tym hasłem zawiera się postawa wobec
kultury kulinarnej, która respektuje historyczne polskie dziedzictwo kulinarne
oraz jego współczesne (i przyszłe) naturalne continuum, obejmujące wszelkie
formy uprawy, produkcji, kultywowania, respektowania rodzimej, zdrowej
żywności, powstającej w harmonii z naturą. Hasło Culinaria pro patria nawiązuje do innego powszechnego hasła – patriotyzmu kulinarnego – rozszerzając
jego rozumienie poza związek producenta z konsumentem, dostawcy z odbiorcą.
Culinaria pro patria wyraża następujące elementy postawy:
- wyraz kultywowania świadomości narodowej, uzupełnienie wiedzy niezbędnej
do rozumienia własnej tożsamości, a przez to wiodącej do pełniejszej
świadomości obywatelskiej – przez poszanowanie wspólnego dobra i poszanowanie
wspólnego dziedzictwa,
- impuls do podjęcia szeroko pojętej edukacji kulinarnej, której osią jest
postrzeganie kuchni polskiej w kontekście rzeczywistości historycznej i
współczesnej, ze zrozumieniem co stanowi rzeczywisty komponent polskiej kuchni,
co jest komponentem obcym, a co komponentem asymilowanym, a zatem przyswojonym;
tego rodzaju wiedza jest też zalążkiem rozumienia bogatych więzi łączących
narody Europy i – szerzej – świata, ujawnia też różnorakie sposoby wymiany
kulturalnej,
- propagowanie polskiej produkcji żywnościowej, polskich produktów
żywnościowych, jako wartości wyjątkowej, której lokalny charakter i możliwość
pełniejszego dostosowania do potrzeb i gustów odbiorców jest ucieleśnieniem – w
obrębie kultury kulinarnej – zrównoważonego rozwoju; to właśnie rozwój małych
podmiotów produkujących żywność na potrzeby lokalne uniezależnia ludzi, uwalnia
rynek od dyktatu monopoli, likwiduje negatywne skutki środowiskowe –
ekologiczne uprzemysłowionej produkcji żywnościowej, służy lokalnej gospodarce,
- propagowanie zdrowego żywienia i świadomości zdrowotnego wpływu
tradycyjnych komponentów i tradycyjnych potraw, mające bezpośrednie przełożenie
na kondycję społeczną i ogólnonarodowe uwarunkowania zdrowotne, ze szczególnym
uwzględnieniem świadomości kulinarnej dzieci i młodzieży, począwszy od
najwcześniejszych form zorganizowanej edukacji (od przedszkola).
Patriotyzm, także ten kulinarny, jest dziś fundamentem obywatelskich i
pro-europejskich postaw w krajach takich, jak Francja i Włochy, których kuchnia
znana jest na całym świecie, ale i w krajach o mniej rozpoznawalnej
charakterystyce kulinarnej – Szwecja, Niemcy. Umiłowanie tego, co własne jest
przykładem dojrzałości obywatelskiej i gotowości do odpowiedzialnego
współdecydowania o własnej przyszłości – choćby przez fakt kształtowania
zdrowego społeczeństwa.
Parafrazując wielkiego patriotę, Mikołaja Reja, a także demonstrując
(łacińskim hasłem) związki polskiej kultury kulinarnej z analogiczną sferą, w
której nieuchronna stawała się wspólnota doświadczeń Polaków i ich sąsiadów,
ale przywołując pamięć rolniczych tradycji naszego narodu, który dostarczał swoje
produkty do innych krajów będąc ich żywnościowym zapleczem, stwierdzić można:
A niechaj narodowie wżdy postronni
znają, iż Polacy nie kozią, iż swoją kuchnię mają.
W dzisiejszych czasach , w obecnej sytuacji polityczno-gospodarczej
proponowana przeze mnie szeroko rozumiana aktywność pod hasłem Culinaria
pro patria wskazuje jak zmobilizować społeczeństwo do patriotycznego
zastosowania produktów regionalnych, lokalnych, naturalnych i ekologicznych w
kuchni, w naszych domach i w różnych
sferach życia publicznego.
Można to osiągnąć w bardzo szerokim wachlarzu działań podejmowanych w
kierunku zmiany mentalności, świadomości
i etyki społeczeństwa, zwiększenia świadomości społecznej w stosunku do
rozwoju państwa i regionu, czego przykładem może być patriotyzm lokalny ,
regionalny w Niemczech i we Francji.
Przede wszystkim należy podkreślić szeroko proponowane w ostatnim okresie
zwiększenie propagowania polskich produktów żywnościowych do zużycia
bezpośredniego w konsumpcji indywidualnej i w formie przetworzonej we własnym
zakresie w gospodarstwach domowych.
Należałoby również znacznie poszerzyć zakres oferowanych przez restauracje
propozycji na bazie polskich produktów . W szkołach i wszelkich placówkach
żywienia publicznego dostosować sporządzane receptury i grafiki diet do jak
najlepszego wykorzystania rodzimych artykułów rolno-spożywczych, oczywiście z
uwzględnieniem czterech pór roku.
Proponuję działania edukacyjne począwszy od poziomu szkół podstawowych i
przedszkoli ukierunkować na zdrowe żywienie, produkty dobrej jakości, pod
którymi to określeniami będzie rozumiało się produkty krajowego rolnictwa oraz
tradycyjne potrawy i przetwory z nich sporządzane.
Wydaje się bardzo celowe rozszerzenie programów funduszy promocyjnych i położenie w nich nacisku na produkty
pochodzące z polskiego rolnictwa, z polskiej ziemi.
Bardzo ważnym moim zdaniem, o co zabiegam od dawna jest łączenie programów,
współdziałanie w zakresie wypracowania wspólnych programów przez resorty
Ministra Zdrowia, Ministra Edukacji i Ministra Rolnictwa dotyczących polskiej,
zdrowej żywności .
Uczciwość producenta i handlowca w stosunku do klienta na bazie produktów
lokalnych powinna skierować działania na budowanie rzetelnej informacji o
produkcie z uwzględnieniem gatunków, rodzajów odmian i typów oraz wskazaniem
pochodzenia, co spowoduje również
wzmocnienie lokalnych targowisk .
Obecna sytuacja gospodarcza wymaga
oczekiwanej od dawna zmiany prawa w zakresie sprzedaży produktów wytwarzanych i
przetwarzanych przez indywidualne gospodarstwa rolne.
Takie pojmowanie hasła Culinaria pro
patria będzie z wielkim pożytkiem dla zdrowotności społeczeństwa polskiego,
kultywowania polskiej tradycji kulinarnej i może wpłynąć w znacznym stopniu na
sytuację w sektorze rolnictwa spowodowaną sankcjami gospodarczymi.
Witold
Wróbel
Copyright © 2014 W. Wróbel, Culinaria
pro patria znak słowny i słowno-graficzny zastrzeżony